اولِ بهمن 96 به کام!:)

من میگم خوشبخت کسیه که دوستایی داره که حتی اگه همهههه ی همه ی تلاشش و کنه و از ته دل بخنده بازم بفهمن خوب نیست،بعد از مدرسه ببرنش حسااااااااابی تیغش بزنن هی کوفت سفارش بدن به این بهونه به اووووون بهونه:))))خوش گذشت امروووز...خیلی...

ولی از زنگ سوم به بعد به قدررررررررررررری دل درد وحشتناک داشتم دولا دولا اومدم خونه و بالشت و پتو و چنتام از کوسنای نرم برداشتم با یه لیوان چای داغ رفتم چسبیدم به رادیاتور واستون پستای طول و دراز و سفرنامههههه مشهد و بزااااارم:))

در نهایت امروز و همسایه بالاییمون با اوردن کوفتههه تبریزیه خوش مزه سورپرایزمون کررررد!!!ازین همسایه هااااااااااااای گلللللللللللل:)))))

اقا!!!!خسته شدیم از امتحاااااان اینا!!!!معلما چرا مهلت نمیدن خب.... داداش بزار ترم شروع شه درسو شروع کنی بعد امتحان بزاااااااااااااار!!!!

در هرصورت من نمیخونم و میخوام فعلا تا خوابم نبرده و حوصله نوشتن دارم پستای پیش نویس شده رو پابلیش کنم!!!!

پ.ن خیلی مهم:چند روز پیشا یه نفر خصوصی نظر داد که پست طوووووول و درااااز ننویس!قبلا اینجوری انقد کش دار نمینوشتی(به حق چیزای نشنیده هههه:)) ) و ازین جور حرفا... خواستم یه بار اینجا بگم تا همیشه! من اینجا فقط طولانی مینویسم....بعضی وقتام ممکنه یه خطی یا سه خطی پست بذارم و بستگی به حالم داره!!!روند وبلاگم این چن ساله این مدلی بوده تغییریم نمیکنه!گفتم واسه اونایی که اعصاب پست طولانی و ندارن!!!:)