دخترکم مرا ببخش اما تورا به دنیا نمی آورم

روزی به دنیا خواهی آمد...

از بطن من یا...

مهم نیس..

پا به جهان کوچک صورتی ات میگذاری که من با شوق و شکم برآمده ام و پدرت با اشک خوشحالی آماده کردیم و شاید دراینده مثل مادرت؛ عاشق رنگ صورتی شوی و در اتاقت،رنگ صورتی،از خرس و عروسک بگیر تا رنگ دیوار و تخت و پرده اتاق چشم را بزند

و از سر و گردنمان برای پاستیل خرسی و کرمی و پشمک چوبی صورتی کنار پارک ملت و شهربازی بالا روی...

با ناز و اداهایت

باعشوه هایت

با لوس شدن هایت

درخواست آلوچه و آب زرشک و لواشک کنی

و پدرت،

ذوق میکند ار ذوق کودکانه ات و همه ی شوق دل من میشود لبخندی ک گوشه چشمان و لبانم خط می اندازد..

تو بزرگتر میشوی

و ما،پردغدغه ترمیشویم

شاید هم غافل تربشویم

شاید....

ن....!

قطعا !

خطا میکنی...

راه کج میروی...

احساسات دخترانه ات ب عقل انسانیت غلبه میکند

گول میخوری مادر جان

ما هم در خواب غفلت و هزار و یک جور کار و درگیر پیچ و خم های جاده ی زندگی...

آن روز ک متوجه شویم خطایت را

و به جای تنبیه خودمان

پدرت

با داس و کمربند ب جانت بیوفتد ...؟

و من با جیغ و نفرین به جان روحت...؟

صورتت سرخ شود...

پرپرشوی...

دنیای صورتی و مامان باربی ها به جرم تعصب و فرهنگ غلطی ک نمیدانیم از کجا سربرآورد و شد آبرو و اصالت

شد معیار و ملاک،

نابود شود....

در رنیایی که روزی دخترها زنده به گور میشدند و زنان سرخورده

و مضطرب...

دنیایی ک هر دختری جمله* چون تووو دختری* را شنیده و وجودش مالامال بغض شد و اعتماد به نفسش سست...

در دنیایی ک همه عینکی زدیم فیلسوفانه و مشت گره میکنیم و میگوییم برابری

اما پسرها سیگار میکشند و پیاده روی های شبانه و نصفه شبانه و دوست دختر داشتنشان بی ابرویی نیست.....

این دنیا صورتی نیست #رومینای نازم

گول نخور

هرگز

به دنیا نیا جان من

الان،هرجا ک هستی، داس و تیغ و تیزی و حرف هایی گلوله نمیشوند و سمتت شلیک نمیشوند عزیزجانم

و انگشتی ب جرم دختر بودن سمتت نیست

اری 

الان...

ارامترینی و یک مادر

چیزی برای فرزندش نمیخواهد جز

"ارامش"

عنوان یه تیکه از استوری مونا برزویی